Ανακοινωθέν εθνικής καταστροφής: η χώρα στο χείλος της αβύσσου

Γεώργιος Π. Μαλούχος 

Ανακοινωθέν εθνικής καταστροφής: η χώρα στο χείλος της αβύσσου

 Από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης η Ελλάδα βρίσκεται πλέον τελεσίδικα και επισήμως στο χείλος της αβύσσου από την ώρα που, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Γαλλία και η Γερμανία έδωσαν την απάντηση στο δημοψήφισμα του Γιώργου Παπανδρέου.


Δημοψήφισμα εντελώς παράλογα και επικίνδυνα απρόκλητο, με το οποίο ο πρωθυπουργός επί της ουσίας εκδικείται τη χώρα και το λαό του και τον οδηγεί στη γαλλογερμανική απαίτηση για μια και μόνη άμεση απάντηση: στις 4 Δεκεμβρίου, σε λιγότερο από ένα μήνα, οι Ελληνες και οι Ελληνίδες, έπειτα από τις τραγικές εξελίξεις που προκάλεσαν οι πρωτοβουλίες Παπανδρέου, θα πρέπει, κάτω από εντελώς στρεβλές δραματικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, να απαντήσουν στο καταστροφικότερο ψευδοδίλημμα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: αν θέλουν ή αν δεν θέλουν να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ.

Πολλοί πιστεύουν ότι τον κ. Παπανδρέου θα τον κρίνει η ιστορία. Είναι τεράστιο σφάλμα. Θα τον κρίνει και η ιστορία. Όμως πρώτα, αύριο, θα τον κρίνει το ελληνικό κοινοβούλιο

Είναι το επιστέγασμα μιας πολιτικής που πριν από δύο χρόνια ξεκίνησε με το «λεφτά υπάρχουν», για να καταλήξει, πριν από λίγες ώρες, σε ένα δημοψήφισμα που επιχειρεί να επιβάλλει ο Γιώργος Παπανδρέου και το οποίο απειλεί να προκαλέσει άμεσα στην Ελλάδα το μεγαλύτερο κακό από την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Με την αδιανόητη πολιτική του και με τις πρωτοφανείς εμμονές του, ο κ. Παπανδρέου οδηγεί τη χώρα ευθέως στο χάος. Τη θέτει αντιμέτωπη όχι μόνον με τη χρεοκοπία, που ούτως ή άλλως προαναγγέλθηκε με το πάγωμα της επόμενης δόσης, αλλά και με βαθύ διχασμό του ελληνικού λαού καθώς, φυσικά, και με τις απροσδιόριστες σήμερα τραγικές συνέπειες που θα επισύρει η ενδεχόμενη αρνητική απάντηση σε ένα ερώτημα το οποίο επί της ουσίας ο ίδιος κατασκεύασε για να ξεφύγει από τα αποτελέσματα της πολιτικής του και για να παρατείνει την εξουσία του με τον μόνο τρόπο που του είχε απομείνει: ταυτίζοντας την προσωπική του επιβίωση με εκείνη της χώρας.
Από αυτή τη στιγμή, ο κ. Παπανδρέου έχει θέσει την Ελλάδα σε τροχιά θανάτου, από την οποία η μόνη ενδεχόμενη διαφυγή είναι η άμεση πτώση του από την εξουσία αύριο Παρασκευή κατά την ψηφοφορία στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, ο πρωθυπουργός μετέτρεψε εκούσια και ενάντια στη θέλησή της σαφώς εκπεφρασμένης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, αλλά και πολλών μελών της κοινοβουλευτικής του ομάδας και της κυβέρνησής του, τη σοβούσα δημοσιονομική, οικονομική και κοινωνική κρίση, σε μια άμεσα επαπειλούμενη εθνική τραγωδία.
Ακριβώς όπως στα δύο χρόνια που προηγήθηκαν, με την πρωτοφανή κυβερνητική του ανεπάρκεια και τα ψέματα προς πάσα κατεύθυνση με τα οποία προσπάθησε να την καλύψει, κατάφερε σταδιακά μετατρέψει ένα υπαρκτό, όντως πολύ μεγάλο πρόβλημα χρέους και ελλείμματος της χώρας, σε ζήτημα που η επίλυσή του έφτασε να περνά μόνον μέσα από την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και την πλήρη ισοπέδωση του ελληνικού λαού. 
Πολλοί πιστεύουν ότι τον κ. Παπανδρέου θα τον κρίνει η ιστορία. Είναι τεράστιο σφάλμα. Θα τον κρίνει και η ιστορία. Όμως πρώτα, αύριο, θα τον κρίνει το ελληνικό κοινοβούλιο.
Τα μέλη του θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα του επιτρέψουν να οδηγήσει αυτό τον τόπο στην προαναγγελθείσα, τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, σφαγή που επιφυλάσσει στον τόπο αυτό το τόσο επίμονα και προσεκτικά προμελετημένο εθνικά θανατηφόρο δημοψήφισμα.
Τα μέλη του Εθνικού Κοινοβουλίου, ειδικά εκείνα του ΠαΣοΚ, ένα και μόνο οφείλουν αυτή τη στιγμή να έχουν πλέον κατά νου: ότι έχουν ορκιστεί πίστη στην πατρίδα και στο Σύνταγμα της Ελλάδας, που κατοχυρώνει με τον πιο απόλυτο τρόπο τη συνείδηση του κάθε βουλευτή ως μόνο οδηγό για την ψήφο του.
Με οδηγό αυτή τη συνταγματική επιταγή, να θυμηθούν που έχουν δώσει τον όρκο τους. Κι αυτός σίγουρα δεν δόθηκε ούτε στο κόμμα, ούτε, πολύ περισσότερο, στον κ. Παπανδρέου και την οικογένειά του.
Με αυτό και μόνον τον όρκο για οδηγό, οφείλουν να λάβουν αύριο τις αποφάσεις τους.
Κρατούν, αυτοί και μόνοι σήμερα, το μέλλον της Ελλάδας και των επόμενων γενεών της στα χέρια τους. Και λογοδοτούν μόνον στον ελληνικό λαό, στο μέλλον του και στην Ιστορία.