Μία παραβολή

Μια μικρή παραβολή, που ίσως διαλευκάνει την σύγχυση που επικρατεί σε πολλούς εξ ημών, όσον αφορά στο πως ήρθαν τα πράγματα πάνω κάτω.

Φανταστείτε ένα πλοίο που η πορεία του το οδηγεί κατ ευθείαν επάνω σε παγόβουνο.
Ο καπετάνιος κάνει πως δεν καταλαβαίνει, ενώ ο δεύτερος τον προειδοποιεί συνεχώς για τον επερχόμενο κίνδυνο.
Όσο το πλοίο συνεχίζει την καταστροφική του πορεία, και ο πλοίαρχος κάνει το παγώνι, τόσο ο δεύτερος ζητάει άμεση εγκατάλειψη του σκάφους, και επιβίβαση στις λέμβους.
Φευ, κανένας δεν ακούει, όλοι χορεύουν στα σαλόνια, και τελικά το καράβι πέφτει πάνω στο παγόβουνο.

Μπατάρει, γέρνει, και μπάζει από παντού νερά.
Ο πλοίαρχος ξαφνικά «ξυπνάει» και αρχίζει να φωνάζει «εγκαταλείψτε το πλοίο»!
Αλλά είναι πλέον αργά.
Οι λέμβοι καταστράφηκαν, τα νερά είναι γεμάτα από καρχαρίες που περιμένουν πεινασμένοι, και το νερό παγωμένο…
Η μόνη σώφρων λύση, είναι η παραμονή στο πλοίο, μέχρι να έρθουν τα διασωστικά συνεργεία (ελικόπτερα, πλοία, κλπ).
Και αυτή τη λύση προκρίνει πλέον ο δεύτερος, που από την αρχή διείδε τον κίνδυνο και όταν έπρεπε ζητούσε την εγκατάλειψη του σκάφους.
Τώρα όμως όχι.
Οι συγκυρίες άλλαξαν.
Τα δεδομένα είναι άλλα.
Σας θυμίζει κάτι;
Strange Attractor
Σχόλιο στο antinews