Ευθεία επίθεση κατά του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, εξαπέλυσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό SWR τόνισε ότι ο Σαμαράς δεν έχει δεσμευθεί με σαφήνεια ότι σε περίπτωση εκλογικής νίκης θα εφαρμόσει στο ακέραιο τις περικοπές που συμφωνήθηκαν.
Ο κ. Σόιμπλε έδειξε επίσης ότι φοβάται την ανάδειξη μιας ισχυρής αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης στην ελληνική Βουλή μετά τις εκλογές και γι αυτό είπε ότι οι εκλογές πρέπει να αναβληθούν, να σχηματιστεί για ένα διάστημα στην Ελλάδα μια κυβέρνηση τεχνοκρατών όπως στην Ιταλία και «στη συνέχεια θα μπορούσε να λειτουργήσει και πάλι η κανονική δημοκρατική διαδικασία, με τις επιπτώσεις που έχουμε δει στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες».
Καθώς διάβαζα σήμερα τα τελευταία κατορθώματα του κ. Σόιμπλε θυμήθηκα μια ιστορία από τότε που ήμουν μικρός και άβγαλτος.
Είχα συμφωνήσει ένα δάνειο με έναν πελάτη. Ο φάκελος έφτασε στο συμβούλιο χρηματοδοτήσεων (τότε τα συμβούλια αυτά γινόταν μέσα στα καταστήματα, όχι σε κεντρικές υπηρεσίες) και ο Διευθυντής μου ανακοίνωσε ότι το δάνειο απερρίφθη.
Είχα σοβαρές αντιρρήσεις και του εξέφρασα την άποψη ότι το ακίνητο που προσέφερε ο πελάτης ως εξασφάλιση ήταν πάρα πολύ καλό με εκτιμώμενη αξία διπλάσια αυτής του δανείου.
Ο Διευθυντής, παλιά καραβάνα, με έπιασε φιλικά από τον ώμο και μου εξήγησε το προφανές:
‘’Η τράπεζα δεν είναι μεσίτης. Δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως για την αξία των εξασφαλίσεων, αλλά για το αν θα καταφέρει να πάρει πίσω τα χρήματα που χορήγησε’’.
Ο κ. Σόιμπλε βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση. Μπορεί η Ελλάδα να έχει ακόμα αναξιοποίητο πλούτο, ακίνητα, αεροδρόμια, πετρέλαια, αλλά δεν έχει καμία προοπτική να αποπληρώσει το χρέος της.
Αυτή η ωμή παραδοχή κάνει τους Γερμανούς να εμφανίζονται σκληροί και άκαμπτοι. Ξέρουν πως αν συμφωνήσουν στο νέο πακέτο για την Ελλάδα, πιθανότατα δεν θα μπορέσουν ποτέ να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Και μπορεί οι εξασφαλίσεις να είναι κορυφαίες, να έχουν πάρει Αγγλικό δίκαιο και ταμείο περιουσίας στο πιάτο, αλλά ποιος εγγυάται ότι μια μελλοντική κυβέρνηση δεν θα καταγγείλει τη συμφωνία;
Για αυτό λοιπόν δεν πρόκειται να προχωρήσουν στη συμφωνία και θα εφευρίσκουν συνεχώς δικαιολογίες για να την αποτρέψουν.
Κερδίζουν χρόνο εκ του ασφαλούς.
Δε συμμερίζομαι την τραγικότητα των στιγμών, όπως προσπαθούν να την επιβάλλουν τα φερέφωνα των ολιγαρχών μας (είναι και οι μόνοι που κερδίζουν κάτι από το PSI). Δεν υπάρχει καμία προθεσμία και κανένα άγχος. Το ομόλογο του Μαρτίου είναι ένα πεντάλεπτο τηλεφώνημα του κ. Σόιμπλε στην Τρόικα.
Αυτό που τρέμει ο Γερμανός υπουργός είναι οι αντιδράσεις των αγορών σε οποιαδήποτε έκβαση του ελληνικού προβλήματος.
Για παράδειγμα, μια επιτυχής ενεργοποίηση του PSI που θα ακύρωνε όλο το σύστημα των CDS, ενδεχομένως να πίεζε αφόρητα τα Ιταλικά spreads.
Αντίστοιχα, μια κανονική χρεοκοπία εντός της ζώνης θα δημιουργούσε σίγουρα μια αντίδραση των αγορών, θα δημιουργούσε αμφιβολίες ως προς την αξιοπιστία της ΕΚΤ και θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο τις αξιολογήσεις των χωρών – εγγυητών.
Αν πάλι η Ελλάδα εξαναγκαζόταν σε έξοδο από τη ζώνη, θα δημιουργούσε ένα κακό προηγούμενο εθελουσίας πτώχευσης, τη δυνατότητα δηλαδή μιας υπερχρεωμένης χώρας (βλέπε Ιταλία) να μπαινοβγαίνει κατά το δοκούν στην ευρωζώνη τακτοποιώντας την ανταγωνιστικότητά της με υποτίμηση και το χρέος της με την αλάνθαστη μέθοδο του κανονιού.
Ας μην αυταπατόμαστε. Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει ποια θα είναι η έκβαση των πραγμάτων, ούτε ακόμα ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε.
Κακοφωνίξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου