Λίγα λόγια για τις εκλογές

Οι χθεσινές εκλογές είχαν τέσσερις σημαντικές ανατροπές: πρώτον ξεφτίλισαν τα δυο προαιώνια κόμματα εξουσίας, με ποσοστά τα οποία ούτε οι απανωτές δημοσκοπίσεις δεν κατάφεραν να καταγράψουν. Δεύτερον, ανέδειξαν σαν δεύτερο κόμμα, με ονειρικό ποσοστό, κόμμα της αριστεράς, με ψήφους οι οποίοι κατά κύριο λόγο δεν είχαν χαρακτήρα τιμωρητικό του δικομματισμού, αλλά ήταν επένδυση και έκφραση εμπιστοσύνης προς ένα κόμμα το οποίο εξέπληξε για τον δυναμισμό του.

Τρίτον, 400,000 συμπολίτες μας εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για την εξυγίανση του φαύλου δικομματισμού σε ένα καθαρόαιμο ναζιστικό κόμμα, το οποίο έχει δείξει έμπρακτα ότι μπορεί να εξυγιαίνει δια της φυσικής εξόντωσης όσους κάθε φορά στοχοποιεί. Πολύ πιθανόν και τους ίδιους αυτούς που το εξέθρεψαν και το τίμησαν δια της ψήφου των. Και τέταρτον, αποκαλύφθηκε η σκανδαλώδης διαστροφή ενός εκλογικού νόμου, να δωρίζει πολλαπλάσιες έδρες σε κόμματα με υποπολλαπλάσια ποσοστά, δημιούργημα-τέρας ενός εξ ίσου τερατώδους και κλεπτοκρατικού πολιτικού συστήματος.

Εξ ίσου μοναδική και πανούργα ήταν επίσης και η κατανομή των εδρών, η οποία έκατσε με τετοιο τρόπο ώστε να αποκλείει τη συγκυβέρνηση των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων, καθώς και την όποια δυνατότητα σχηματισμού μεγαλύτερων συμμαχιών, μιας και τα μικρότερα κόμματα τα οποία θα μπορούσαν να έρθουν σαν τσόντα, το ΛΑΟΣ δηλαδή και η Δημοκρατική Συμμαχία, δεν τα κατάφεραν να μπουν στη βουλή. Κι αυτό για μερικές χιλιάδες ψήφους. Γαμώ την ατυχία μου, όπως θα έλεγε η Μαλβίνα, να φτάσει η μπίλια μια ανάσα κοντά στην τρύπα και στο τελευταίο κύλισμα να τελειώσει η μπαταρία και να μην μπορέσει να μπει.

Οι ενδείξεις κλίνουν προς τη μεριά μη σχηματισμού κυβέρνησης, και επανάληψης των εκλογών στο οσονούπω, είτε θέλουν, είτε δε θέλουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, από δω και μπρος τα ηνία του σωφρωνισμού μας θα περάσουν στα εκτός χώρας πολιτικά και οικονομικά κέντρα. Οι απειλές και οι εκβιασμοί θα ενταθούν, ενώ δεν αποκλείεται να πάρουμε και μια πρώτη γεύση για το πώς οι εκβιασμοί αυτοί μπορούν να υλοποιηθούν, πχ μέσω προσωρινής παύσης της μισθοδοσίας ή μέσω αναστολής της αποπληρωμής των χρεωστούμενων 6.5 δις από το κράτος προς τις επιχειρήσεις. Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος, μάς υπενθυμίζει το παλαιό ρητό, το οποίο ουδόλως μέχρι τώρα, έχει χάσει την αξία του.

Τα σενάρια επίσης περί μιας άτακτης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ θα ενταθούν, έργο που το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται κάθε φορά πριν από κάποια κρίσιμη ψηφοφορία στη βουλή. Φυσικά τέτοια πυρά δεν είναι άσφαιρα, και πράγματι κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό, έως πάρα πολύ πιθανό να συμβεί. Η θέληση του ελληνικού λαού όπως εκφράστηκε χθες, είναι μεν στην πλειοψηφία της εναντίον των μνημονίων και των μέτρων λιτότητας, πράγμα που είναι εντελώς φυσιολογικό, από την άλλη όμως δεν επιθυμεί και έξοδο από το ευρώ. Ενώ το μήνυμα των χθεσινών εκλογών ήταν «όχι στη λιτότητα» εν τούτοις λιτότητα και ευρώ αποτελούν αδιάλυτο ζεύγμα της τροικανής πολιτικής. Δεν μπορείς δηλαδή να έχεις ευρώ χωρίς λιτότητα. Παρά το γεγονός ότι πληθαίνουν οι φωνές που αντιλαμβάνονται πλέον τον ατελέσφορο δρόμο της σοκαριστικής λιτότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης σε κάποιο ορατό μέλλον, και όχι στην επόμενη χιλιετηρίδα, εν τούτοις, ώσπου το Βερολίνο ανακρούσει πρύμναν, πράγμα που θα αναγκαστεί έτσι κι αλλιώς να κάνει, εμείς θα έχουμε εξοντωθεί. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα στη νεοφιλελέυθερη ευρωπαική σκηνή, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να πάρει γρήγορα κάποιες μεγάλες αποφάσεις.

Ή, επαναστατικώ τι τρόπω, θα κλείσει τα αυτιά στη στριγγιά φωνή των σειρήνων που θα απαιτούν υποταγή και αναξιοπρέπεια και θα τραβήξει σε ανεξερεύνητους δρόμους με το κεφάλι ψηλά, ή θα τρέξει έμφοβη στις κάλπες, αλλά με πλήρη σιχασιά για τον ευατό της, να ξανακάνει τα ίδια. Να ξαναστήσει, εν γνώσει του, στα πόδια του ό,τι πιο σάπιο έχει να επιδείξει η κοινωνία και η πολιτική.

Πολύ φοβάμαι ότι θα κάνει το δεύτερο. 

cynical