Η παγίδα θανάτου, η GSachs και η μικρή Ελλάδα…

Με απειλές ξεκίνησε ο νέος χρόνος! Ενώ ακόμη ηχούν στα αφτιά μας οι απαράδεκτες πιέσεις που ασκούνταν επί μήνες για να δοθεί η προηγούμενη δόση, του Δεκεμβρίου, το Βερολίνο σήμανε την Δευτέρα το εναρκτήριο λάκτισμα για τις πρωτοφανείς και ταπεινωτικές πιέσεις που θα συνοδεύσουν τη νέα δόση του Μαρτίου, ύψους 89 δις. ευρώ. «Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει αυτά που υποσχέθηκε» δήλωσε από την γερμανική πρωτεύουσα ο υπουργός Οικονομικών, αυξάνοντας τις πιέσεις ώστε να εφαρμοστούν στο ακέραιο τα τελεσίγραφα της Τρόικας. Δηλαδή, κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του κατώτατου μισθού, κ.α.
Πρόκειται για μέτρα που ήδη βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (Δημ. Καρύδης, Θαν. Οικονόμου, Φρ. Παρασύρης, Οδ. Βουδούρης, κ.α.) έχουν δηλώσει πως δεν πρόκειται να ψηφίσουν, μένοντας φυσικά να αποδειχθεί. Αν όμως συμβεί τότε θα είμαστε ενώπιον μιας όξυνσης της πολιτικής κρίσης. Στον δε δημόσιο τομέα η Τρόικα φέρνει νέες μειώσεις μισθών, απολύσεις δεκάδων χιλιάδων μισθωτών (αυτών προφανώς που δεν έχουν «άκρη» σε κάποιο γραφείο βουλευτή, που προσλήφθηκαν με το σπαθί τους και παράγουν έργο) ιδιωτικοποίηση ακόμη και των πιο στενών λειτουργιών του δημόσιου τομέα όπως η είσπραξη φορολογικών εσόδων, κ.λπ. Μέτρα δηλαδή που θα οξύνουν την ήδη δραματική κατάσταση της οικονομίας επιταχύνοντας την ύφεση.
Δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητο ότι η παγίδα θανάτου στην οποία έχουν οδηγηθεί οι οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας επισημάνθηκε ακόμη κι από την Goldman Sachs που δεν φημίζεται για τις κοινωνικές της ευαισθησίες. Σε πρόσφατη έκθεση της «η Τράπεζα» κατά τον Μαρκ Ρος (συγγραφέα του βιβλίου «Πως η Goldman Sachs κυβερνάει τον κόσμο») τονίζει την περιορισμένη αποτελεσματικότητα των εισπρακτικών μέτρων, προμηνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι όχι μόνο τα παλιά αλλά και τα νέα εισπρακτικά μέτρα θα σημάνουν μια τρύπα στο νερό, επιδεινώνοντας το πρόβλημα.
Το αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας, που ήταν σε κάθε περίπτωση σοβαρό και πλέον έχει γίνει δραματικό, τινάζει όμως στον αέρα ακόμη κι αυτό το εύθραυστο σε κάθε περίπτωση σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Οι δηλώσεις του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, Ολιβιέ Μπλανσάρ, ότι η επιδείνωση των μακροοικονομικών στοιχείων της Ελλάδας επιβάλει μεγαλύτερο κούρεμα του δημόσιου χρέους από το επίπεδο του 50% που συμφωνήθηκε στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 26-27 Οκτωβρίου, ήρθε να προστεθεί σε παλιότερες δηλώσεις αξιωματούχων του ΔΝΤ που αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα την δυνατότητα του PSI να επιλύσει την κρίση χρέους. Παρότι ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ δεν αμφισβήτησε την ανάγκη επιβολής μέτρων διαρθρωτικού χαρακτήρα (χωρίς κι αυτός να εξηγήσει για παράδειγμα πως η δυνατότητα διαφημιστικών καταχωρήσεων των δικηγορικών εταιρειών που προβλέπεται στο πολυνομοσχέδιο θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη) ας κρατήσουμε το γεγονός ότι αντιμετωπίζει ως πρόβλημα την ελεύθερη πτώση των ρυθμών ανάπτυξης.
Πλευρά του προβλήματος, του πραγματικού που έχει τσακίσει τα εισοδήματα στην Ελλάδα, κι όχι αυτού με το οποίο ασχολείται η Τρόικα και η κυβέρνηση, αποτυπώθηκε στα στοιχεία που έδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας την Δευτέρα σχετικά με την τραπεζική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα που το μήνα Νοέμβριο ήταν αρνητική κατά 1,2 δισ. ευρώ! Επτασφράγιστοι οι τραπεζικοί κρουνοί με άλλα λόγια, παρά τα δισεκατομμύρια που έχουν πάρει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από το κράτος, δηλαδή τους φορολογούμενους. Παίρνοντας ταυτόχρονα υπ’ όψη μας ότι και η άλλη πηγή εύρεσης των τόσο αναγκαίων σήμερα κεφαλαίων για την επιχειρηματική δραστηριότητα – το χρηματιστήριο – έχει μετατραπεί σε παγίδα για τις επιχειρήσεις, γεννάται το ερώτημα από πού τελικά θα βρεθούν χρήματα για να στηριχθεί η αναγκαία επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας; Πρόκειται φυσικά για ερώτημα που καθόλου δεν απασχολεί αυτούς που έχουν την ευθύνη χάραξης κι εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής. Όσο δε θα αυξάνονται οι εκβιασμοί οδεύοντας προς τον Μάρτιο ανάλογα ερωτήματα θα θεωρούνται περιττά.
Πηγή: sofokleous10