Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Ήμουν δεν ήμουν 14 χρονών τότε. Εκκολαπτόμενος έφηβος, με όλες τις ανησυχίες και τις αμφισβητήσεις της άγουρης ενηλικίωσης, προσπαθούσα να δώ τότε τον κόσμο με την "άλλη" ματιά, τη ματιά του "άς τον μικρός είναι, άμα μεγαλώσει θα καταλάβει".
Ήμουν δεν ήμουν 14 χρονών τότε. Εκκολαπτόμενος έφηβος, με όλες τις ανησυχίες και τις αμφισβητήσεις της άγουρης ενηλικίωσης, προσπαθούσα να δώ τότε τον κόσμο με την "άλλη" ματιά, τη ματιά του "άς τον μικρός είναι, άμα μεγαλώσει θα καταλάβει".
Πρώιμη περίοδος της Μεταπολίτευσης, ασπρόμαυρη (ακόμη) τηλεόραση με μερικές μόνο έγχρωμες εκπομπές σε πειραματικό στάδιο που το επίσημο περιοδικό της ΕΡΤ "Ραδιοτηλεόραση" ενημέρωνε τον θεατή ότι θα μεταδίδονταν με χρώμα, βάζοντας δίπλα από τον τίτλο το χαρακτηριστικό (Χ), οι Boney-M και οι Bee Gees μεσουρανούσαν μαζί με τον Τραβόλτα του "Πυρετός το Σαββατόβραδο" και του "Grease", oι disco ασφυκτιούσαν απο το στριμωξίδι των πολυπληθών αρσενικών που έψαχναν με το "φανάρι" να βρούν κοπέλα ασυνόδευτη για να της τη "πέσουν", μιας και η συντηρητική Δεξιά που τηρούσε τα ήθη είχε απαγορεύσει την είσοδο σε αυτές για τους κάτω των 18 ετών, διαδηλώσεις κάθε τρείς και λίγο απο "οργισμένους νεολαίους" του νεότευκτου ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ προετοιμάζοντας το έδαφος για το μεγάλο φαγοπότι που θα ακολουθούσε και μέσα σ΄ αυτόν τον κόσμο εγώ. Που έπαιρνα τα πρώτα μηνύματα ενός κόσμου που ήταν πολύ διαφορετικός από αυτόν που ήξερα ή που νόμιζα πως ήξερα.
Ανήσυχο πνέυμα από τα μικράτα μου, κάθε φορά προσπαθούσα να βγάλω το "λάδι" στους δασκάλους και τους καθηγητές μου, με τις ...παρανοικές και επίμονες ερωτήσεις μου κάνοντάς τους να θέλουν ώρες-ώρες να με "καρυδώσουν". Έψαχνα τα πάντα, ό,τι κυκλοφορούσε σε χαρτί και είχε γράμματα επάνω, έπρεπε να το ξεσκονίσω. Ακόμα θυμάμαι τις αγριοφωνάρες του πατέρα μου, που ο φουκαράς έψαχνε την εφημερίδα του και ασφαλώς του την είχε πάρει ο...συνήθης ύποπτος "κανακάρης" του. Ξεσκόμιζα ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νούς του ανθρώπου. Απο τα κόμικς της Marvel μέχρι ...Καζαντζάκη (Θεέ και Κύριε!). Αλλά εκτός του...μελέτειν, είχα λατρεία και στο σινεμά. Πολύ μεγάλη και ...αθεράπευτη. Δεν υπήρχε καλοκαίρι που να μη βρισκόμουν, είτε μόνος είτε με τους γονείς μου, σε κάποιο θερινό σινεμά με τα ...2 έργα προβολής. Τότε λοιπόν, εκείνη τη μαγική εποχή, είδα και την ταινία που με συγκλόνισε, όχι ασφαλώς για την ποιότητά της, αλλά για τη θεματολογία της.
Ο τίτλος της; "Ο Μικρός Αντίχριστος". Ο χαρακτηρισμός της: Ακατάλληλον. Μου έκανε εντύπωση, μέσα στη παιδική μου αφέλεια, πώς ήταν δυνατόν μια ταινία να είχε σαν θέμα της ένα παιδί και να ήταν...Ακατάλληλη! Ελα ντε! Τίποτε δεν προμήνυε για το σόκ που θα πάθαινα βλέποντάς την! (Επρόκειτο, όπως αντιληφθήκατε φυσικά, για την συνέχεια της αριστουργηματικής ταινίας του Ρίτσαρντ Ντόννερ "Η Προφητεία", ένα απο τα πιο ανατριχιαστικά θρίλερ όλων των εποχών!)
Λύσσαξα να τη δώ. Σκαρφίστηκα κάθε νόμιμο, θεμιτό και...αθέμιτο μέσο. Τζίφος, διότι αφ΄ ενός οι γονείς μου στο νησί ήταν πασίγνωστοι (άρα τους ήξεραν και οι ιδιοκτήτες των μικρών κιν/κών αιθουσών) και αφ΄ετέρου, η συντηρητική Δεξιά (πάλι αυτή!) δια των αστυνομικών τους οργάνων, δεν αστειευόταν. Ετσι και τσάκωναν ανήλικο σε κάποιο σινεμά που πρόβαλλε "ακατάλληλη" ταινία, το πρόστιμο ήταν πολύ τσουχτερό και έφτανε μέχρι το...κλείσιμο της αίθουσας! Ο επιμένων όμως (και δή ένα "κακομαθημένο" κ@λόπαιδο σαν εμένα) νικά! Και η λύση βρέθηκε, από μια διπλανή πολυκατοικία και την ταράτσα της! Εφοδιάστηκα λοιπόν με τσίπς, ένα μπουκάλι λεμονάδα, ένα σακκάκι καλού-κακού για τη δροσούλα της νύχτας κι ένα ζευγάρι κιάλια που μου τα είχε πάρει ο πατέρας μου απ΄τη Γερμανία, σε ένα ταξίδι που κάναμε οικογενειακώς και στήθηκα λίγο παραέξω απο τη κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας περιμένοντας τη κατάλληλη στιγμή για να βρώ τη πόρτα ανοιχτή όπως θα την άφηνε κάποιος αφηρημένος ένοικος είτε έμπαινε είτε έβγαινε!
Και τη βρήκα!
Ανέβηκα στη ταράτσα, είχα άπλετη θέα στην οθόνη, είχα επίσης και το χαμόγελο της επιτυχίας στο μούτρο μου και περίμενα τη προβολή. Και η προβολή αρχίζει. Και μαζί της, το σοκ! Εμ βέβαια, πώς να αντέξει τέτοια θεματολογία η υπόστασή μου, αφού μέχρι χτές οι ταινίες που έβλεπα είχαν να κάνουν με περιπετειούλες για παιδιά, κωμωδίες και κοινωνικά δράματα πάντα κατάλληλα για παιδιά. Ανατριχιαστική μουσική (α, ρε αθάνατε Τζέρρυ Γκόλντσμίθ) με χορωδία που υμνούσε τον...Οξαποδώ με ύμνους στα λατινικά, ανάποδοι σταυροί, φονικά κοράκια που σκότωναν όσους ήθελε ο ...βελζεβούλης και τέλος ο...Αντίχριστος που στην εφηβική ηλικία εκπαιδεύεται (εξ΄ού και ο τίτλος) για να κυβερνήσει τον πλανήτη!
Ηταν η πρώτη, αξέχαστη και...σοκαριστική γνωριμία μου με την Αποκάλυψη και τα οράματα του Ιωάννη...
Απο εκείνο το βράδυ, χώρια του γεγονότος οτι οι ...εφιάλτες με κυνηγούσαν για πολύ καιρό (έμπαινα σε εκκλησία και μου κοβόταν τα...ήπατα, κοιμώμουν με ανοιχτά φώτα, απέφευγα το σκοτάδι όπως ο ...διάολος το λιβάνι και άλλα τέτοια τρομαχτικά), με κατέλαβε (μέσα απο την παιδική μου αφέλεια) για τα καλά και το ...δαιμόνιο της έρευνας! Επρεπε να μάθω λοιπόν. Οσο μπορούσα πιο πολλά και με όποιο τρόπο, για την ανατριχιαστική αυτή Προφητεία. Αρχίζω να διαβάζω την ...Αποκάλυψη! Πού να βρώ άκρη μέσα σε τέτοιο κείμενο! Διαλέγω τον ...τρίτο δρόμο, αυτόν του σχολείου και περιλαβαίνω τον -συχωρεμένο πλέον - καθηγητή μου των Θρησκευτικών.
- Αμάν κύριε καθηγητά, καίγομαι για...απαντήσεις! Το και τό! Είδα αυτή τη ταινία (εντάξει, άτακτος και τιμωρείστε με) και θέλω να μάθω περισσότερα! είναι αλήθεια όλα αυτά; Δώστε μου πηγές να το ψάξω! Βοηθείστε με να καταλάβω!
Ο καθηγητής μου γέλασε με τη καρδιά του. Αφού φυσικά με επέπληξε για το...άτακτον της υπόθεσης, του να δώ δηλαδή ακατάλληλη ταινία χωρίς την άδεια των γονιών μου, με καθησύχασε λέγοντάς μου οτι η ταινία δεν ήταν παρά ένα σενάριο που είχε στόχο την εμπορικότητα και τίποτε άλλο και πως όλα αυτά που αναφέρει ο Ιωάννης είναι μεταφορικά και τα περισσότερα αναφέρονται στη μάχη του καλού με το κακό που γίνονται κυρίως μέσα μας και στον αγώνα του ανθρώπου για τη σωτηρία του. Και αφού μου είπε και άλλα τέτοια καθησυχαστικά, με ...ξεφορτώθηκε στέλνοντάς με στο καλό.
Αχ καημένε μου κυρ-Γιάννη Καλδέλη, δε ξέρω αν τα πίστευες όλα αυτά που μού λεγες τότε, ήσουν όμως ένας υπέροχος άνθρωπος κι ας σου είχα πρήξει το συκώτι...
Πέρασαν τρία-τέσσερα χρόνια απο τότε και, αφού είχα δεί και το τρίτο μέρος της τριλογίας, την "Τελική Αναμέτρηση" με το παντελώς αφελές, αλλά αν τούτοις - και τηρουμένων των αναλογιών της εποχής - τέλος του μύθου, το ...αρχικό "σοκ" ξεπεράστηκε και όλα αυτά είχαν γίνει μια ...παιδική ανάμνηση και τίποτε άλλο. Υστερα ήρθε το πανεπιστήμιο, οι σπουδές, η ενασχόλησή μου με τα πολιτικά δρώμενα, η Ελλάδα βρισκόταν στη δίνη μιας απίστευτης κοινωνικοπολιτικής αλλαγής, μιας αλλαγής που έμελλε να είναι και μοιραία, το τελευταίο που θα μπορούσε να με απασχολήσει ήταν θρησκευτικά και μεταφυσικά θέματα. Ηταν επίσης η εποχή, που άρχισε δειλα-δειλά η τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών να κατακλύζει την αγορά και τις...επιχειρήσεις. Στο μεταξύ, είχα αρχίσει να παρατηρώ κι ένα περίεργο γραμμωτό σημάδι που ήταν τυπωμένο πάνω στα τρόφιμα κυρίως, αλλά και σε κάποια άλλα προϊόντα που έβλεπα στα σούπερ μάρκετ. Δεν έδινα και πολλή σημασία, απλώς μου φαινόταν κάτι σαν κωδικός προϊόντος ή κάτι τέτοιο. Όποιον γνωστό η φίλο είχα ρωτήσει σχετικά όποτε μου δόθηκε η αφορμή για αυτό το ...φαινόμενο, η απάντηση ήταν "δε ξέρω". Εγώ με τη σειρά μου, απλώς απείχα ακόμη από αυτόν τον τομέα, περισσότερο από σνομπισμό παρά απο άλλο λόγο και η ενημέρωσή μου περί αυτών ξεκίναγε και τελείωνε μέσα από τη βόλτα στα τεχνικά βιβλιοπωλεία και μαγαζιά της Στουρνάρα, χαζεύοντας απλά τους ακαταλαβίστικους τίτλους και διαφημίσεις με τους ακατανόητους όρους για λογισμικά και εξαρτήματα.
Μέχρι που, εν έτει 1987, πέφτει στα χέρια μου ένα θρησκευτικό βιβλιαράκι, που είχε ως συγγραφέα έναν μοναχό του Αγιού Όρους, πρώην Ηλεκτρονικό Μηχανικό (σπουδάσαντα στις ΗΠΑ παρακαλώ!) και που είχε μονάσει για πολλούς λόγους. Είχε τον τίτλο "Σημεία Των Καιρών - Το Ονομα του Θηρίου" και απο κάτω ένα αντίγραφο αυτού του περίεργου σημαδιού που έβλεπα στις συσκευασίες των τροφίμων. Το βιβλιαράκι αυτό ήταν φωτοτυπία του πρωτοτύπου, συραμμένου πρόχειρα και ασφαλώς ταλαιπωρημένου. Το ξεφύλλισα απο περιέργεια και το βρήκα άκρως ενδιαφέρον, μιας και εκτός των άλλων. μιλούσε για ...Παγκόσμια Κυβέρνηση! Ξαφνικά το μυαλό μου ξεθάβει αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, που ασφαλώς ο χρόνος δεν είχε σβήσει εντελώς. Κάθισα σε μια καφετέρια στο Σύνταγμα και το ...διαβάζω μονορούφι! Ο μοναχός αυτός, μου παρουσίαζε μέσα σε αυτή την απλοική - κατα τα άλλα - μελέτη, μια εικόνα εξ΄ ίσου εφιαλτική για τα μελλούμενα, όπως περίπου πρίν απο μια δεκαετία και ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Ντόννερ στην κινηματογραφική τριλογία του!
Επιτέλους, μαθαίνω το τί ακριβώς εσήμαινε αυτό το αλλόκοτο σημάδι στα τρόφιμα και σε άλλα προιόντα και το κυριότερο, ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΜΠΑΙΝΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΑ!
Αλλά το πράγμα στράβωνε κάπως, όταν η εξήγηση που έδινε ο ιερομόναχος σε όλα αυτά, μου φαινόταν όχι απλώς ουτοπική, αλλά παντελώς ανέφικτη. Η εξήγηση και το σκηνικό της εμφάνισης και ενθρόνησης, απαιτούσε μια Παγκόσμια Κυβέρνηση. Μια παγκόσμια εν πάσει περιπτώσει, δικτατορία. Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό πρακτικά, πέραν των θεολογικών και απλοικών επεξηγήσεων; Εδώ ήταν το...κουμπί που λένε.
Εντάξει, να συμφωνήσω με την απάντηση του Αινστάιν στο ερώτημα για το άν εκείνος φοβάται μια παγκόσμια δικτατορία:
Ανήσυχο πνέυμα από τα μικράτα μου, κάθε φορά προσπαθούσα να βγάλω το "λάδι" στους δασκάλους και τους καθηγητές μου, με τις ...παρανοικές και επίμονες ερωτήσεις μου κάνοντάς τους να θέλουν ώρες-ώρες να με "καρυδώσουν". Έψαχνα τα πάντα, ό,τι κυκλοφορούσε σε χαρτί και είχε γράμματα επάνω, έπρεπε να το ξεσκονίσω. Ακόμα θυμάμαι τις αγριοφωνάρες του πατέρα μου, που ο φουκαράς έψαχνε την εφημερίδα του και ασφαλώς του την είχε πάρει ο...συνήθης ύποπτος "κανακάρης" του. Ξεσκόμιζα ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νούς του ανθρώπου. Απο τα κόμικς της Marvel μέχρι ...Καζαντζάκη (Θεέ και Κύριε!). Αλλά εκτός του...μελέτειν, είχα λατρεία και στο σινεμά. Πολύ μεγάλη και ...αθεράπευτη. Δεν υπήρχε καλοκαίρι που να μη βρισκόμουν, είτε μόνος είτε με τους γονείς μου, σε κάποιο θερινό σινεμά με τα ...2 έργα προβολής. Τότε λοιπόν, εκείνη τη μαγική εποχή, είδα και την ταινία που με συγκλόνισε, όχι ασφαλώς για την ποιότητά της, αλλά για τη θεματολογία της.
Ο τίτλος της; "Ο Μικρός Αντίχριστος". Ο χαρακτηρισμός της: Ακατάλληλον. Μου έκανε εντύπωση, μέσα στη παιδική μου αφέλεια, πώς ήταν δυνατόν μια ταινία να είχε σαν θέμα της ένα παιδί και να ήταν...Ακατάλληλη! Ελα ντε! Τίποτε δεν προμήνυε για το σόκ που θα πάθαινα βλέποντάς την! (Επρόκειτο, όπως αντιληφθήκατε φυσικά, για την συνέχεια της αριστουργηματικής ταινίας του Ρίτσαρντ Ντόννερ "Η Προφητεία", ένα απο τα πιο ανατριχιαστικά θρίλερ όλων των εποχών!)
Λύσσαξα να τη δώ. Σκαρφίστηκα κάθε νόμιμο, θεμιτό και...αθέμιτο μέσο. Τζίφος, διότι αφ΄ ενός οι γονείς μου στο νησί ήταν πασίγνωστοι (άρα τους ήξεραν και οι ιδιοκτήτες των μικρών κιν/κών αιθουσών) και αφ΄ετέρου, η συντηρητική Δεξιά (πάλι αυτή!) δια των αστυνομικών τους οργάνων, δεν αστειευόταν. Ετσι και τσάκωναν ανήλικο σε κάποιο σινεμά που πρόβαλλε "ακατάλληλη" ταινία, το πρόστιμο ήταν πολύ τσουχτερό και έφτανε μέχρι το...κλείσιμο της αίθουσας! Ο επιμένων όμως (και δή ένα "κακομαθημένο" κ@λόπαιδο σαν εμένα) νικά! Και η λύση βρέθηκε, από μια διπλανή πολυκατοικία και την ταράτσα της! Εφοδιάστηκα λοιπόν με τσίπς, ένα μπουκάλι λεμονάδα, ένα σακκάκι καλού-κακού για τη δροσούλα της νύχτας κι ένα ζευγάρι κιάλια που μου τα είχε πάρει ο πατέρας μου απ΄τη Γερμανία, σε ένα ταξίδι που κάναμε οικογενειακώς και στήθηκα λίγο παραέξω απο τη κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας περιμένοντας τη κατάλληλη στιγμή για να βρώ τη πόρτα ανοιχτή όπως θα την άφηνε κάποιος αφηρημένος ένοικος είτε έμπαινε είτε έβγαινε!
Και τη βρήκα!
Ανέβηκα στη ταράτσα, είχα άπλετη θέα στην οθόνη, είχα επίσης και το χαμόγελο της επιτυχίας στο μούτρο μου και περίμενα τη προβολή. Και η προβολή αρχίζει. Και μαζί της, το σοκ! Εμ βέβαια, πώς να αντέξει τέτοια θεματολογία η υπόστασή μου, αφού μέχρι χτές οι ταινίες που έβλεπα είχαν να κάνουν με περιπετειούλες για παιδιά, κωμωδίες και κοινωνικά δράματα πάντα κατάλληλα για παιδιά. Ανατριχιαστική μουσική (α, ρε αθάνατε Τζέρρυ Γκόλντσμίθ) με χορωδία που υμνούσε τον...Οξαποδώ με ύμνους στα λατινικά, ανάποδοι σταυροί, φονικά κοράκια που σκότωναν όσους ήθελε ο ...βελζεβούλης και τέλος ο...Αντίχριστος που στην εφηβική ηλικία εκπαιδεύεται (εξ΄ού και ο τίτλος) για να κυβερνήσει τον πλανήτη!
Ηταν η πρώτη, αξέχαστη και...σοκαριστική γνωριμία μου με την Αποκάλυψη και τα οράματα του Ιωάννη...
Απο εκείνο το βράδυ, χώρια του γεγονότος οτι οι ...εφιάλτες με κυνηγούσαν για πολύ καιρό (έμπαινα σε εκκλησία και μου κοβόταν τα...ήπατα, κοιμώμουν με ανοιχτά φώτα, απέφευγα το σκοτάδι όπως ο ...διάολος το λιβάνι και άλλα τέτοια τρομαχτικά), με κατέλαβε (μέσα απο την παιδική μου αφέλεια) για τα καλά και το ...δαιμόνιο της έρευνας! Επρεπε να μάθω λοιπόν. Οσο μπορούσα πιο πολλά και με όποιο τρόπο, για την ανατριχιαστική αυτή Προφητεία. Αρχίζω να διαβάζω την ...Αποκάλυψη! Πού να βρώ άκρη μέσα σε τέτοιο κείμενο! Διαλέγω τον ...τρίτο δρόμο, αυτόν του σχολείου και περιλαβαίνω τον -συχωρεμένο πλέον - καθηγητή μου των Θρησκευτικών.
- Αμάν κύριε καθηγητά, καίγομαι για...απαντήσεις! Το και τό! Είδα αυτή τη ταινία (εντάξει, άτακτος και τιμωρείστε με) και θέλω να μάθω περισσότερα! είναι αλήθεια όλα αυτά; Δώστε μου πηγές να το ψάξω! Βοηθείστε με να καταλάβω!
Ο καθηγητής μου γέλασε με τη καρδιά του. Αφού φυσικά με επέπληξε για το...άτακτον της υπόθεσης, του να δώ δηλαδή ακατάλληλη ταινία χωρίς την άδεια των γονιών μου, με καθησύχασε λέγοντάς μου οτι η ταινία δεν ήταν παρά ένα σενάριο που είχε στόχο την εμπορικότητα και τίποτε άλλο και πως όλα αυτά που αναφέρει ο Ιωάννης είναι μεταφορικά και τα περισσότερα αναφέρονται στη μάχη του καλού με το κακό που γίνονται κυρίως μέσα μας και στον αγώνα του ανθρώπου για τη σωτηρία του. Και αφού μου είπε και άλλα τέτοια καθησυχαστικά, με ...ξεφορτώθηκε στέλνοντάς με στο καλό.
Αχ καημένε μου κυρ-Γιάννη Καλδέλη, δε ξέρω αν τα πίστευες όλα αυτά που μού λεγες τότε, ήσουν όμως ένας υπέροχος άνθρωπος κι ας σου είχα πρήξει το συκώτι...
Πέρασαν τρία-τέσσερα χρόνια απο τότε και, αφού είχα δεί και το τρίτο μέρος της τριλογίας, την "Τελική Αναμέτρηση" με το παντελώς αφελές, αλλά αν τούτοις - και τηρουμένων των αναλογιών της εποχής - τέλος του μύθου, το ...αρχικό "σοκ" ξεπεράστηκε και όλα αυτά είχαν γίνει μια ...παιδική ανάμνηση και τίποτε άλλο. Υστερα ήρθε το πανεπιστήμιο, οι σπουδές, η ενασχόλησή μου με τα πολιτικά δρώμενα, η Ελλάδα βρισκόταν στη δίνη μιας απίστευτης κοινωνικοπολιτικής αλλαγής, μιας αλλαγής που έμελλε να είναι και μοιραία, το τελευταίο που θα μπορούσε να με απασχολήσει ήταν θρησκευτικά και μεταφυσικά θέματα. Ηταν επίσης η εποχή, που άρχισε δειλα-δειλά η τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών να κατακλύζει την αγορά και τις...επιχειρήσεις. Στο μεταξύ, είχα αρχίσει να παρατηρώ κι ένα περίεργο γραμμωτό σημάδι που ήταν τυπωμένο πάνω στα τρόφιμα κυρίως, αλλά και σε κάποια άλλα προϊόντα που έβλεπα στα σούπερ μάρκετ. Δεν έδινα και πολλή σημασία, απλώς μου φαινόταν κάτι σαν κωδικός προϊόντος ή κάτι τέτοιο. Όποιον γνωστό η φίλο είχα ρωτήσει σχετικά όποτε μου δόθηκε η αφορμή για αυτό το ...φαινόμενο, η απάντηση ήταν "δε ξέρω". Εγώ με τη σειρά μου, απλώς απείχα ακόμη από αυτόν τον τομέα, περισσότερο από σνομπισμό παρά απο άλλο λόγο και η ενημέρωσή μου περί αυτών ξεκίναγε και τελείωνε μέσα από τη βόλτα στα τεχνικά βιβλιοπωλεία και μαγαζιά της Στουρνάρα, χαζεύοντας απλά τους ακαταλαβίστικους τίτλους και διαφημίσεις με τους ακατανόητους όρους για λογισμικά και εξαρτήματα.
Μέχρι που, εν έτει 1987, πέφτει στα χέρια μου ένα θρησκευτικό βιβλιαράκι, που είχε ως συγγραφέα έναν μοναχό του Αγιού Όρους, πρώην Ηλεκτρονικό Μηχανικό (σπουδάσαντα στις ΗΠΑ παρακαλώ!) και που είχε μονάσει για πολλούς λόγους. Είχε τον τίτλο "Σημεία Των Καιρών - Το Ονομα του Θηρίου" και απο κάτω ένα αντίγραφο αυτού του περίεργου σημαδιού που έβλεπα στις συσκευασίες των τροφίμων. Το βιβλιαράκι αυτό ήταν φωτοτυπία του πρωτοτύπου, συραμμένου πρόχειρα και ασφαλώς ταλαιπωρημένου. Το ξεφύλλισα απο περιέργεια και το βρήκα άκρως ενδιαφέρον, μιας και εκτός των άλλων. μιλούσε για ...Παγκόσμια Κυβέρνηση! Ξαφνικά το μυαλό μου ξεθάβει αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, που ασφαλώς ο χρόνος δεν είχε σβήσει εντελώς. Κάθισα σε μια καφετέρια στο Σύνταγμα και το ...διαβάζω μονορούφι! Ο μοναχός αυτός, μου παρουσίαζε μέσα σε αυτή την απλοική - κατα τα άλλα - μελέτη, μια εικόνα εξ΄ ίσου εφιαλτική για τα μελλούμενα, όπως περίπου πρίν απο μια δεκαετία και ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Ντόννερ στην κινηματογραφική τριλογία του!
Επιτέλους, μαθαίνω το τί ακριβώς εσήμαινε αυτό το αλλόκοτο σημάδι στα τρόφιμα και σε άλλα προιόντα και το κυριότερο, ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΜΠΑΙΝΕ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΑ!
Αλλά το πράγμα στράβωνε κάπως, όταν η εξήγηση που έδινε ο ιερομόναχος σε όλα αυτά, μου φαινόταν όχι απλώς ουτοπική, αλλά παντελώς ανέφικτη. Η εξήγηση και το σκηνικό της εμφάνισης και ενθρόνησης, απαιτούσε μια Παγκόσμια Κυβέρνηση. Μια παγκόσμια εν πάσει περιπτώσει, δικτατορία. Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό πρακτικά, πέραν των θεολογικών και απλοικών επεξηγήσεων; Εδώ ήταν το...κουμπί που λένε.
Εντάξει, να συμφωνήσω με την απάντηση του Αινστάιν στο ερώτημα για το άν εκείνος φοβάται μια παγκόσμια δικτατορία:
"Ασφαλώς και τη φοβάμαι! Οι τρελλοί ηγέτες ασφαλώς και δεν έχουν εκλείψει ούτε και θα πάψουν ποτέ να ονειροπολούν μια παγκόσμια κυριαρχία και αυτό η Ιστορία το έχει δείξει αρκετές φορές!"
Αλλα απο αυτούς τους φόβους του μεγάλου επιστήμονα, μιας και άλλωστε την εποχή που του είχε διατυπωθεί το ερώτημα αυτό, δεν απείχε και πολύ απο το ματοκύλισμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (με τον χίτλερ επίδοξο κοσμοκράτορα) μέχρι τα σημερινά παγκόσμια πολιτικά δεδομένα, ο δρόμος ήταν μακρύς! Και ασφαλώς δεν συναινούσε σε τίποτε η θεωρία μιας Παγκόσμιας δικτατορίας με βασιλέα τον ...αντίχριστο της Αποκάλυψης!
Ελα μου ντε όμως που η πραγματικότητα είχε αρχίσει να με...διαψεύδει λίγα μόλις χρόνια αργότερα!
Ο Ψυχρός Πόλεμος, το κατ΄εξοχήν εμπόδιο σε μια τέτοια θεωρία, άρχιζε σιγα-σιγά και έμπαινε σε ύφεση, μιας και ο Γκορμπατσώφ με την εφαρμογή της Περεστρόικα και της Γκλασνοστ, είχε ήδη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη κατάρρευση της σοβιετικής Ενωσης και του ανατολικού μπλόκ. Η επαναστάσεις σε Ρουμανία και Βουλγαρία, η αναταραχές στη Τσεχοσλοβακία και η κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Πολωνία, είχαν σημάνει την αρχή του τέλους των ισχυρών Σοβιετικών. Μπροστά μου είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ένα παγκόσμιο σκηνικό, που ασφαλώς και ευνοούσε μια τέτοια θεωρία, έτσι όπως την είχε διατυπώσει απλοικά ο απίστευτα μορφωμένος εκείνος παππούλης. Τώρα ναί, μια τέτοια δικτατορία, θα μπορούσε να ήταν εφικτή. Ναί, αλλά με ποιόν όμως τρόπο; Δηλαδή, εννοώ υπο ποιές προυποθέσεις θα μπορούσε μια παγκόσμια κοινότητα να υποκύψει στις ορέξεις ενός ...χαρισματικού ηγέτη! Υπήρχαν ακόμη κράτη ανεξάρτητα, έστω και με την επικράτηση των ΗΠΑ ως μόνης υπερδύναμης, που δεν υπήρχε περίπτωση να απαρνηθούν έτσι απλά την κυριαρχία τους. Επίσης, υπήρχε και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός κυρίως των μουσουλμανικών λαών, που αποκλείεται να δεχόταν κάτι τέτοιο, όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες. Σωστά μπορεί ο παππούλης αυτός να ερμήνευσε το γραμμωτό σύστημα ως ...μη ευοίωνο σημάδι, αλλά αυτή η Παγκόσμια Δικτατορία εξακολουθούσε να ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ή της ...μεταφυσικής φαντασίας ορισμένων ιερομόναχων, έτσω και πολύ μορφωμένων και κατηρτησμένων.
Η μήπως όχι;
Αρκετά χρόνια αργότερα, σε ένα ταξίδι που έκανα στο Αγιο Όρος για να ξεπεράσω κάποιους εφιάλτες του παρελθόντος αλλα και να νοιώσω αυτή τη γαλήνη και την ηρεμία που ένοιωθαν τόσοι και τόσοι που πήγαιναν για λίγο εκεί, γνώρισα κι έναν γέροντα, τον πατέρα Ιωσήφ, που όχι μόνο μου άλλαξε τη ζωή, αλλά μου έδωσε και απαντήσεις σε τεράστια ερωτήματα που μου είχαν δημιουργήθεί μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό των γεγονότων που σε κατακλυσμιαίο ρυθμό είχαν αλλάξει τον μέχρι τότε γνωστό κόσμο. Αλλαγές σε σύνορα, δημιουργία νέων κρατών, ένας μίνι Παγκόσμιος Πόλεμος (ο Πόλεμος του Κόλπου), ένας εμφύλιος που διαδραματιζόταν στη...πόρτα μας κυριολεκτικά, οικονομικοί μετανάστες που κατέκλυζαν την Ελλάδα και άλλα τέτοια, συνέθεταν ένα σκηνικό πλήρους αναταραχής και φόβου.
Κλείστηκα για βδομάδες ολόκληρες μέσα στην απεραντοσύνη της βιβλιοθήκης της Μονής Βατοπεδίου μελετώντας βυζαντινή λογοτεχνία και άλλα σπάνια αριστουργήματα. Κι εκεί, πρωτοάκουσα απο έναν άλλον παππούλη για έναν γέροντα με χαρακτηριστικά σύγχρονου Αγίου. Του γέροντα Παισίου. Οι περισσότεροι μοναχοί, όταν αναφέρονταν σε εκείνον, η μορφή τους άλλαζε απο την ευλάβεια και τον θαυμασμό που ένοιωθαν για κείνον.
Με τον πατέρα Ιωσήφ, η συναναστροφή είχε αρχίσει να γίνεται πραγματικά συναρπαστική. η θεματολογία των ατέρμονων συζητήσεών μας ήταν ασφαλώς η γαλήνια μορφή του Παισίου αφ ενός και τα ...γραφόμενά του για τα μελλούμενα. Εκεί πρωτάκουσα για τις ρήσεις του περί Αντιχρίστου, για τις προφητείες του για τα ελληνοτουρκικά και - κυρίως - για τις συμφορές που περίμεναν την Ελλάδα!
Τα λόγια του ήταν σαν ήχος κεραυνού στο μυαλό μου, που κόντευε να εκραγεί κυριολεκτικά!
"Μα πως είναι δυνατόν παππούλη να γίνει μια παγκόσμια δικτατορία με τα σημερινά δεδομένα, όπως λές και όπως έλεγε κι ο γέροντας Παίσιος;" ρωτούσα με περισσή απορία, μιας και η στενομυαλιά μου δε με άφηνε να σκεφτώ πιο καθαρά, πιο ξάστερα.
Ο παππούλης χαμογελούσε, με ένα χαμόγελο όλο γαλήνη αλλά και συμπόνια απέναντι σε έναν νεαρό, που επειδή ήξερε πέντε γράμματα παραπάνω, νόμιζε πως μπορούσε και να διυλίσει και τον...κώνωπα.
"Μα δεν καταλαβαίνεις τις προθέσεις του; Δεν θα αναγκάσει ΚΑΝΕΝΑΝ να δεχτεί κανένα σφράγισμα παιδί μου! Τίποτε τρομαχτικό από αυτά που φαντάζεσαι. Θα το κάνει μέσω του ΧΡΗΜΑΤΟΣ. Το χρήμα θα εκλείψει απο τον κόσμο. Τα κράτη όλης της γής θα χρεοκοπήσουν και δεν θα έχουν χρήματα για να ταίσουν τους λαούς τους. Και τότε, οι τράπεζες που είναι όργανά του, θα δώσουν χρήματα στα κράτη και αυτά θα τον προσκυνήσουν ως μεγάλο ευεργέτη. Μέσω της τεχνολογίας θα σκλαβώσει τον κόσμο. Και δεν θα το κάνει με εξαναγκασμό. Εσύ μόνος σου θα πας να σκλαβωθείς. Θα πάρεις τις διάφορες τραπεζικές κάρτες για να κάνεις - υποτίθεται - τη δουλειά σου, ενώ θα κάνεις αυτό που θέλει αυτός. Θα σκλαβωθείς μόνος σου, για να εξακολουθείς να απολαμβάνεις τη ζωή που έχεις τώρα. Κατάλαβες;"
Ο παππούλης χαμογελούσε, με ένα χαμόγελο όλο γαλήνη αλλά και συμπόνια απέναντι σε έναν νεαρό, που επειδή ήξερε πέντε γράμματα παραπάνω, νόμιζε πως μπορούσε και να διυλίσει και τον...κώνωπα.
"Μα δεν καταλαβαίνεις τις προθέσεις του; Δεν θα αναγκάσει ΚΑΝΕΝΑΝ να δεχτεί κανένα σφράγισμα παιδί μου! Τίποτε τρομαχτικό από αυτά που φαντάζεσαι. Θα το κάνει μέσω του ΧΡΗΜΑΤΟΣ. Το χρήμα θα εκλείψει απο τον κόσμο. Τα κράτη όλης της γής θα χρεοκοπήσουν και δεν θα έχουν χρήματα για να ταίσουν τους λαούς τους. Και τότε, οι τράπεζες που είναι όργανά του, θα δώσουν χρήματα στα κράτη και αυτά θα τον προσκυνήσουν ως μεγάλο ευεργέτη. Μέσω της τεχνολογίας θα σκλαβώσει τον κόσμο. Και δεν θα το κάνει με εξαναγκασμό. Εσύ μόνος σου θα πας να σκλαβωθείς. Θα πάρεις τις διάφορες τραπεζικές κάρτες για να κάνεις - υποτίθεται - τη δουλειά σου, ενώ θα κάνεις αυτό που θέλει αυτός. Θα σκλαβωθείς μόνος σου, για να εξακολουθείς να απολαμβάνεις τη ζωή που έχεις τώρα. Κατάλαβες;"
Ολα αυτά μου φαινόταν τρομερά υπερβολικά. δηλαδή δεν μπορούσα να κατανοήσω ακόμη το πώς θα μπορούσε κάποιος να σκλαβωθεί με τη ...θέλησή του!
"Να πως θα γίνει... Σήμερα μαρκάρει όλα τα τρόφιμα που βλέπεις με το γραμμωτό κώδικα. Αυτός ο γραμμωτός κώδικας, που έχει και τους αριθμούς το ονόματός του, χωράει πολλές πληροφορίες για τα προιόντα. Πού κατασκευάστηκαν, απο ποιόν, απο ποιό κράτος, ποια παρτίδα, όλα όσα αφορούν το προιόν. Το ίδιο θα κάνει και για τον άνθρωπο. Θα τον καταντήσει έναν αριθμό. Εναν μοναδικό αριθμό, που να τον αναγνωρίζουν όλα τα κομπιούτερ της γής. Η Αγία Γραφή μας λέει πως θα "αναγκάσει". Δεν είναι έτσι ακριβώς. Εσένα σε ανάγκασε κανείς να βγάλεις αυτή τη τραπεζική κάρτα που έχεις; Οχι βέβαια! Μόνος σου πήγες και την έβγαλες, επειδή σε διευκολύνει για να βγάζεις τα λεφτά σου απο τη τράπεζα! Απλό δεν είναι; Ε, αυριο-μεθάυριο, αυτό που σου φαίνεται εσένα ως απλοικό, θα είναι αναπόφευκτο. Δεν θα σε υποχρεώνει κανείς να το κάνεις, αλλά αν δεν το κάνεις, δεν θα μπορείς να πάρεις εύκολα τα λεφτά σου, θα χρειάζεσαι μια διαδικασία που μπορεί να κρατήσει και βδομάδες! Γιατί όλα θα είναι αυτοματοποιημένα! Μέσω κομπιούτερ! Δεν θα υπάρχουν χαρτιά παρα μόνον αυτές οι κάρτες. εκεί μέσα θα σε έχουν μαρκάρει. Και μετά σιγά-σιγά, θα τις εξαφανίσουν τις κάρτες με τη δικαιολογία οτι μπορεί κάποιος να σου τις κλέψει και να σηκώσει τα λεφτά σου. Τότε, θα σου βάλουν το μαρκάρισμα στο χέρι σου ή στο μέτωπο. Το κεφάλι σου και το χέρι σου αποκλείεται να στο κλέψουν. Και αυτό θα είναι η ταυτότητά σου, ο αριθμός σου και ο λογαριασμός στην τράπεζά σου. Αυτό θα είναι όμως και το τέλος σου".
Ναί, ήταν ένα σενάριο που μπορούσα να το καταλάβω. Ενα σενάριο που "έστεκε". Αλλά και πάλι μου φάνταζε πολύ μακρινό, πέρα δηλαδή κι απ τον ίδιο ίσως τον 21ο Αιώνα, μιας και προϋπόθετε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τέτοιες, που θα απαιτούσαν πολλά χρόνια για να αφομοιωθούν από τις κοινωνίες των κρατών. Ενα σενάριο, που δεν έμοιαζε και τόσο σαν επιστημονική ή μεταφυσική φαντασία.
Και για την Ελλάδα;
Την Ελλάδα παιδί μου την περιμένουν πολλά. Καλά και άσχημα. Οπως έλεγε κι ο μακαριστός γέροντας Παίσιος, η πατρίδα θα πεινάσει... Θα πέσει πείνα στην Ελλάδα, θα την εκβιάζουν για να προσκυνήσει... Εκείνες τις μέρες, θα της βάλουν φόρους τόσο δυσβάχταχτους, που δεν θα μπορεί να τους πληρώσει ο κόσμος... Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας λέει οτι θα βάλουν φόρους και στα παράθυρα! Αλλά δε θα προλάβουν να τους πάρουν... Και μετά, το κεφάλαιο θα αποσυρθεί και θα πέσει πείνα στον κόσμο, χειρότερη απο αυτή που ζήσαμε στη Κατοχή... Ο γέροντας Παίσιος μας λέει πως για όλα θα φταίνε οι πολιτικοί και η ασέβεια που έχουν σε όλα (ανατριχιαστικό)... Ο κόσμος θα τους πάρει με τις πέτρες... Θα τους κυνηγάει κι αυτοί θα κρύβονται, γιατί αυτοί θα παραδώσουν τη πατρίδα μας στον Αντίχριστο... Ο κόσμος θα υποφέρει πολλά, αλλά δε θα κρατήσει για πολύ αυτό... Κάποιους μήνες... Μετά θα ξεκινήσει ο πόλεμος με τη Τουρκία που θα γίνει Παγκόσμιος... Και η Ελλάδα θα μεγαλουργήσει! Ολα αυτά θα γίνουν γρήγορα...Θα τα δεί η δική σου γενιά...Γι αυτό να προσεύχεσαι και να ζείς όπως πρέπει, ενάρετα...
Τον άκουγα αμίλητος, συγκλονισμένος. Μα το μυαλό μου δεν μπορούσε να δεχτεί οτι όλα αυτά που μου έλεγε, θα μπορούσαν να γίνουν γρήγορα, τόσο γρήγορα που η δική μου γενιά θα τα ζούσε κιόλας! Η Ελλάδα ήταν μέλος της Ε.Ε., με ισχυρή οικονομία, παρ όλο που οι - όντως διεφθαρμένοι - πολιτικοί την απομυζούσαν! Πώς ήταν δυνατόν να ζήσει τέτοιες εφιαλτικές στιγμές στα καλά καθούμενα; Θα έπρεπε να μεσολαβήσουν κατακλυσμιαία γεγονότα, ανατροπές που θα θύμιζαν τη ρήση "Θα κατέβει ο ουρανός κάτω και η γή θα ανέβει επάνω"! Μπορούσαν να γίνουν τέτοια πράγματα;
Εφυγα απο το Αγιο Ορος, γεμάτος ερωτηματικά. Μάζεψα ό,τι βιβλίο βρήκα για τον γέροντα Παίσιο και τα ξεσκόνισα στη κυριολεξία! (και το απίστευτο του πράγματος, είναι και το οτι δεν ήμουν ο μόνος που το...έκανε! Ακολουθησε μετα απο πολλά χρόνια και η ίδια η CIA την ίδια μέθοδο!)
Αυτά που έλεγε στα βιβλία του, μου φαινόντουσαν τόσο απόκοσμα, τόσο μακρινά, που ήταν αδύνατον να δεχτώ οτι η γενιά μου θα μπορούσε να τα ζήσει. Με προβλημάτιζε όμως το γεγονός οτι αυτά που είχε προβλέψει για την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης 10 χρόνια προτού αυτή συμβεί και με έβαζε σε σκέψεις...
Η είσοδος όμως της Ελλάδας στο κλάμπ των ισχυρών της Ευρώπης, μέσω του κλειδώματος της ισοτιμίας της δραχμής με το νεοσύστατο Ευρώ και την εισδοχή μας στην νομισματική ένωση, με καθισύχασε τότε 13 χρόνια πρίν, πως ο γέροντας μπορεί να έκανε και λάθος ή τελος πάντων, αυτά τα γεγονότα να ήταν πολύ πιο μακρυνα απ΄ό,τι έλεγε....
Στο μεταξύ ομως, ήδη συνέβησαν κοσμογονικά γεγονότα και στην ίδια μου τη ζωή... Έφυγα για την Αυστραλία, ξενιτεύτηκα, εκεί που έλεγα οτι κάτι τέτοιο θα ήταν απλά ΑΔΥΝΑΤΟ. Κι όμως, συνέβη. Και σε καιρούς, που κάτι τέτοιο φάνταζε στα μάτια των άλλων (φίλων και συγγενών μου) απλά ως ...αποκοτιά!...
Εφυγα, ξενιτεύτηκα και πέρασαν χρόνια. Στο μεταξύ, έβλεπα την Ελλάδα που βυθιζόταν σε μια απόκοσμη για τα μάτια τα δικά μου χλιδή, σε έναν χωρίς τέλος πνευματικό και ηθικό κατήφορο, που φοβόμουν ενδόμυχα οτι αυτό δε θα μας έβγαινε σε καλό.
Οταν ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση, το 2008, άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Η ανατριχιαστική "Προφητεία" άρχισε και πάλι να ζωντανεύει στο μυαλό και στη ψυχή μου, κάνοντάς με να αναρωτιέμαι μήπως είχε έρθει ο καιρός...
Oταν ο Παπανδρέου ανακοίνωσε πρίν 1,5 χρόνο την είσοδο της πατρίδας μας στο Μνημόνιο κατάλαβα. Οι μέρες που θα ζούσαμε, θα ήταν αυτές που μου είχε περιγράψει τότε ο γέροντας Ιωσήφ, γνωρίζοντας σε μένα τον μακαριστό γέροντα Παίσιο και τους λόγους του.
Απο τότε, απο εκείνη την ημέρα που ανακοινώθηκε το Μνημόνιο, έβλεπα να εκπληρώνονται βήμα-βήμα, λέξη με λέξη όλα τα μελλούμενα της Προφητείας... Η Παγκόσμια δικτατορία που στήνεται με τη συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου και μάλιστα δημοσίως ομολογούμενη ως αναγκαία κατάσταση απο το στόμα του ίδιου του τέως πλέον πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος και αποτελεί μέρος του σχεδίου για την επιβολή της, η πάση θυσία πτώση της Ελλάδας για να εξαναγκαστεί να "προσκυνήσει" το Θηρίο, η μετατροπή της άλλοτε δημοκρατικής Ευρωπαικής Ενωσης σε φασιστικό προτεκτοράτο της Γερμανίας και δούλο της Παγκόσμιας Δικτατορίας (θυμηθείτε τη φάση απο την Αποκάλυψη που το Θηρίο τραυματίζεται θανάσιμα στο κεφάλι αλλά ανασταίνεται), το κυνήγι των πολιτικών απο το λαό κυριολεκτικά με τις πέτρες και τα γιαούρτια, τους πρώτους άστεγους και πεινασμένους να συγκεντρώνονται στα συσσύτια των ενοριών της Εκκλησίας και άλλων φιλανθρωπικών οργανώσεων, την απόγνωση του κόσμου που είδε μέσα σε λίγους μήνες να έρχονται η γή πάνω και ο ουρανός κάτω και να αλλάζει η ζωή του χάνοντας τα πάντα...
Η ανατριχιαστική "Προφητεία" που είχε στοιχειώσει το μυαλό και τη ψυχή μου στα παιδικά μου χρόνια...
Τώρα δε μένει πλέον, να δούμε και το τελικό της βήμα, την "απόσυρση του κεφαλαίου και την μεγάλη πείνα (το ναυάγιο δηλαδή της δανειακής, την άτακτη χρεωκοπία, τη διάλυση των πάντων και τη μεγάλη πείνα που θα σκοτώσει πολλούς Ελληνες) και τέλος τον μεγάλο Πόλεμο και τον τελικό θρίαμβο της Ελλάδας που θα μεγαλουργήσει.
Αν οι γέροντες (συμπεριλαμβανομένου και του Ιωάννη), έπεσαν διάνα σε ό,τι περιέγραψαν και προφήτευσαν και σήμερα το ζούμε ως φρικτή πραγματικότητα, θα πέσουν διάνα και στο τελικό αυτό στάδιο, που θα οδηγήσει στο θρίαμβο και στη νίκη της πατρίδας...
Εσσεται Ημαρ!
Aφού είχες τόν Καλδέλη καθηγητή τότε πήγαινες στό πρώτο γυμνάσιο . Ενας υπέροχος άνθρωπος
ΑπάντησηΔιαγραφή