Την εμπειρία του από την κρίση της Αργεντινής περιέγραψε ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Πέδρο Μπρίγκερ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής». Όπως λέει η Ελλάδα του 2011 προκαλεί μια αίσθηση déjà vu, αφού βλέπει την «κόλαση» της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή το 2001 στο πρόσωπο της χώρας μας.
Απαντώντας σε ερώτηση γιατί δεν αντέδρασε η κοινωνία στην αγκίστρωση από το ΔΝΤ και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, μεταξύ άλλων, ο Πέδρο Μπρίγκερ, λέει:......
....
« Υπάρχει μια εξήγηση γι’ αυτό. «Ο μύθος του νεοφιλελευθερισμού» στη Λατινική Αμερική. Ο νεοφιλελευθερισμός εφαρμόστηκε σε δύο στάδια. Τόσο στην περίοδο της Αργεντινής όσο και της Χιλής το πρώτο στάδιο της εφαρμογής του δεν έγινε μέσω πολιτικού διαλόγου. Επιβλήθηκε από τις δικτατορίες του Πινοσέτ και του Βιντέλα. Στη Χιλή έγινε καθολικά. Στην Αργεντινή δεν τα κατάφεραν εντελώς. Για παράδειγμα, δεν κατάφεραν να ιδιωτικοποιήσουν τα πανεπιστήμια. Αυτές οι δικτατορίες δαιμονοποίησαν το κράτος και το κατέστρεψαν. Δεν επένδυσαν σε υποδομές και αυτό που προβαλλόταν ήταν το εξής: «ό,τι ανήκει στο κράτος είναι κακό». Και ήταν αλήθεια, δεν λειτουργούσε τίποτα γιατί δεν έγινε καμία προσπάθεια εκσυγχρονισμού του. Στη δεκαετία του ’90, όταν ο Μένεμ ήρθε στην εξουσία και έφερε μαζί του τη «συναίνεση της Ουάσιγκτον» με τις συνταγές του ΔΝΤ, για να πάρει ένας πολίτης τηλεφωνική γραμμή στο σπίτι του έπρεπε να περιμένει χρόνια, να ζητήσει ρουσφέτι και να πληρώσει φακελάκι.
Η «ατάκα» λοιπόν των πολιτικών ήταν: «Οι τηλεπικοινωνίες δεν δουλεύουν. Η λύση είναι η ιδιωτικοποίηση». Ήρθαν λοιπόν οι μεγάλες εταιρίες της Ευρώπης να φτιάξουν το τηλεφωνικό δίκτυο. Ένα μέρος από το ψέμα που μας πουλούσαν ήταν ότι οι ευρωπαϊκές εταιρίες ήταν ιδιωτικές. Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν ιδιωτικές αλλά οι ευρωπαϊκές κρατικές. Η γαλλική και η ισπανική. Ήρθαν, τους «χάρισαν» το δίκτυο, το αναβάθμισαν στα γρήγορα και τα τηλέφωνα δούλεψαν. Έτσι, κάπως προχώρησε η ιδιωτικοποίηση των πάντων και δημιουργήθηκε η συναίνεση που ήθελαν από το λαό και την πολιτική τάξη. Τα θέματα με τα οποία αποβλάκωναν τον κόσμο όλη την ημέρα τα μέσα ενημέρωσης τότε ήταν του τύπου: «η κρατική εταιρία πετρελαίου χάνει καθημερινά τόσες χιλιάδες δολάρια, οι σιδηρόδρομοι χάνουν τόσα εκατομμύρια το χρόνο, τα τηλέφωνα δεν δουλεύουν, το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι χάλια, τίποτα δεν δουλεύει…».
Μιλώντας για τους μηχανισμούς που επέβαλαν τον νεοφιλελευθερισμό στην Αργεντινή, ο συγγραφέας θυμάται: « Ήταν τρομερό αυτό που συνέβαινε. Έδιναν εκατομμύρια δολάρια σε διαφήμιση και το σλόγκαν που βγήκε εκείνη την εποχή για να συνοδέψει τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα ήταν το «For ever young» (για πάντα νέος). Έβλεπες, λοιπόν, νέους να διαφημίζουν το ιδιωτικό συνταξιοδοτικό σύστημα με την ατάκα «For ever young». Τι ψέμα! Εκατομμύρια δολάρια σε διαφήμιση για να πείσουν τον κόσμο ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα. Και πρακτικά ιδιωτικοποίησαν τα πάντα. Το πετρέλαιο μας; Το χάρισαν. Δαιμονοποίησαν το κράτος. Ήταν πολύ έξυπνοι σε αυτό που έκαναν».
ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου