Σε λίγες ημέρες, ένα μήνα το πολύ, θα τελειώσει η τουριστική περίοδος ακόμα και στο πιο άνυδρο νησί της Ελλάδας. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό θα προστεθούν στους καταλόγους των ανέργων, και το επίσημο 27,6% της Eurostat θα μεταβληθεί επί τα χείρω. Παρ’ όλα αυτά, για να προσδώσει ο Σαμαράς ρόδινα χρώματα στην Οικονομία και να δείξει ότι βαίνει καλά, δηλώνει σε συνέντευξη που έδωσε σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι «η ανεργία έχει φρενάρει». Για να επαληθευθεί, θα πρέπει, πριν μπει ο Οκτώβριος, να ενταχθεί άμεσα στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων η
εκτροπή του Αχελώου, με τη διευκρίνιση ότι το έργο θα ολοκληρωθεί πριν από το τέλος του έτους χωρίς να χρησιμοποιηθούν καθόλου μηχανήματα. Η εφημερίδα γνωρίζει ότι αυτό δεν γίνεται, ωστόσο του δημοσιεύει την καταφανώς εξωπραγματική του διαπίστωση αδιαμαρτύρητα.
Στην ίδια συνέντευξη, για να δικαιολογήσει ο Σαμαράς την κραυγαλέα ανακολουθία λόγων κι έργων του, δηλώνει ότι είχε δίκαιο που είχε θεωρήσει λάθος το πρώτο Μνημόνιο και υποστηρίζει ότι πάντως τα λάθη διορθώθηκαν, φέρνοντας για παράδειγμα τη μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση. Η εφημερίδα γνωρίζει ότι πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε επισήμως και στατιστικώς επιβεβαιωμένα η παταγώδης αποτυχία του μέτρου, με έλλειψη ανταπόκρισης 80%, ωστόσο του δημοσιεύει την αβάσιμη επιχειρηματολογία του αδιαμαρτύρητα.
Πριν από μια εβδομάδα διευκρινίσθηκε ότι η απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας θα περιέχει ρυθμίσεις προστασίας για τους ασθενέστερους, αλλά στην ίδια συνέντευξη ο Σαμαράς εμφανίζεται κατηγορηματικός, δεσμευόμενος ότι δεν θα γίνει απελευθέρωση τέτοιων πλειστηριασμών. Η εφημερίδα γνωρίζει ότι ακόμα και ο ορισμός του ασθενέστερου μπορεί σήμερα να εκληφθεί μόνο σαν ανέκδοτο, γνωρίζει επίσης ότι σε κάθε περίπτωση τα χαρτιά που θα πρέπει να εξασφαλίσει κανείς για να τεκμηριώσει την αδυναμία του –αν μπορέσει να τα εξασφαλίσει, όπως δεν μπορεί για τόσα άλλα ο άνεργος, ο φτωχοποιημένος άπορος, ο ανάπηρος κ.τ.λ.– θα είναι πάντως περισσότερα από τις σελίδες των Μνημονίων· ωστόσο του δημοσιεύει την παραπειστική του παρόλα αδιαμαρτύρητα.
Ο Σαμαράς ξεκαθαρίζει ότι για κάθε απόλυση στο Δημόσιο θα γίνεται μια πρόσληψη. Η εφημερίδα γνωρίζει ότι το ένα προς πέντε έχει γίνει ένα προς δέκα, αν και δεν χρειάζεται καν να το γνωρίζει αυτό. Μπορεί απλώς να επικαλεσθεί την κοινή λογική, και να διερωτηθεί για ποιο λόγο τότε να γίνονται απολύσεις, αφού για κάθε απόλυση θα γίνεται μια πρόσληψη. Να μετατρέψει δηλαδή σε απλή ερώτηση εκείνο που πρεσβεύει για την ελληνική παθογένεια δημόσια όπου βρεθεί κι όπου σταθεί η Μέρκελ, αλλά και ζητούν όλοι οι βασιλικότεροι του βασιλέως, νεοφιλελεύθεροι και άλλοι αφελείς που αξιώνουν μικρότερο Δημόσιο, με ύφος δεκαοκτώ Καρδιναλίων και την αυτοπεποίθηση του αυτονόητου. Και να το αντιτείνει τούτο η εφημερίδα στον Σαμαρά. Όμως δεν το κάνει· δημοσιεύει την καταφανή του χάλκευση της πραγματικότητας αδιαμαρτύρητα.
Όλη η Οικουμένη, ακόμα και ο Στουρνάρας, έχουν εκφράσει σοβαρότατες επιφυλάξεις για το κατά πόσον θα επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα –υποτίθεται ότι αγωνίζονται ακόμα για να το επιτύχουν. Επικεφαλής της ομάδας που θα το μετρήσει στο τέλος έχει τεθεί από καιρό ο Μαμαλάκης και μαζί του επιστρατεύθηκαν όλοι όσοι πήραν μέρος στο Μάστερ Σεφ και τα συναφή. Ακόμη και αυτοί όμως, με τον άσπρο σκούφο μέχρι τ’ αυτιά, αντιλαμβάνονται ότι το τελικό αποτέλεσμα της μαγειρικής θα είναι αναιμικό. Ο Σαμαράς όμως, σ’ ένα παραλήρημα πολιτικάντικου λαϊκισμού πελατειακού τύπου, υπερακοντίζει και υπόσχεται ότι το 70% αυτού του, κατ’ αυτόν, προφανώς βέβαιου πλεονάσματος θα κατευθυνθεί στην ενίσχυση των μικροσυνταξιούχων. Η εφημερίδα του δημοσιεύει την πεφυσημένη του αυτή εξαγγελία αδιαμαρτύρητα.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Σαμαράς επικρίνει τις πρόωρες εκλογές ως «ελληνική ιδιομορφία» με την οποία «κάποτε πρέπει να τελειώνουμε», όπως διατείνεται ότι πιστεύει. Κανείς μας δεν έχει ακόμα ξεχάσει ότι ο Σαμαράς ζητούσε πρόωρες εκλογές μετ’ επιτάσεως, πριν από μόλις ενάμιση χρόνο· και πράγματι πέτυχε να τις προκαλέσει, απειλώντας μάλιστα, προεκλογικά πια τότε, ότι εάν δεν του εξασφάλιζαν αυτές την αυτοδυναμία, θα μας οδηγούσε σε νέα εκλογική αναμέτρηση, πράγμα που έγινε άλλωστε. Ρίχνοντας δε μαύρο στην ΕΡΤ, έπαιξε κι έχασε με αυτές πάλι, πριν από ούτε καλά-καλά δύο μήνες. Μαζί με όλο τον κόσμο που δεν έχει χάσει τη μνήμη του, τα γνωρίζει αυτά και η εφημερίδα· ωστόσο του δημοσιεύει το κρυψίνοο σκοπούμενό του αδιαμαρτύρητα.
Το τελικό συμπέρασμα της συνέντευξης το βγάζει ο ίδιος ο Σαμαράς, κατηγορώντας όσους αμφισβητούν όσα ισχυρίζεται: «Όποιοι δεν τα βλέπουν όλα αυτά, απλά είναι δέσμιοι του λαϊκισμού τους», λέει. Ανάμεσά τους, φαντάζομαι, συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ με όλες τις παραπάνω λαϊκιστικές αιτιάσεις μου· εγώ που άλλα βλέπω και άλλα γράφω, επειδή είμαι εμπαθής και θέλω να χαλάσω την ειδυλλιακή εικόνα, μάλλον για να υπονομεύσω δόλια την εθνική προσπάθεια και να αποτρέψω τις επικείμενες επενδύσεις, ανέλπιστων επενδυτών που ήδη διαγκωνίζονται στον προθάλαμο για το ποιος απ’ όλους τους θα πρωτοπρολάβει…
Είναι προφανές ότι η συνέντευξη πάρθηκε και δόθηκε με φαξ. Με φαξ εστάλησαν οι ερωτήσεις, με φαξ παρελήφθησαν και οι απαντήσεις, που φούρνισε στη συνέχεια χωρίς πολλά-πολλά η εφημερίδα στο τυπογραφείο· με το φτυάρι, που λέμε. Διότι η εφημερίδα γνωρίζει ότι κανέναν πια δεν ενδιαφέρει τι λέει ο Σαμαράς. Αν μάλιστα κρίνω από τις απαντήσεις που περιέχει η συνέντευξη, πολύ φοβούμαι ότι ομοίως γνωρίζουν πως δεν ενδιαφέρεται κανείς και οι συνεργάτες του, που επιφορτίστικαν το ανιαρό έργο του να τις γράψουν. Άλλο τόσο, νομίζω, το γνωρίζει και αυτός ο ίδιος –εξ ου και η αποστροφή του για τις εκλογές «όχι να μας εκβιάζουν κιόλας» (αναιρώντας γι άλλη μια φορά τον εαυτό του). Με λίγα λόγια, δηλαδή, οποιανού του αρέσει, διαφορετικά παίρνω το καπελάκι μου και αντίο, έτοιμος είμαι ανά πάσα στιγμή.
Ο Σαμαράς έχει τελειώσει· κι αισθάνεται φευγάτος. Παραμένει στη θέση του από κεκτημένη ταχύτητα και ρέστα, υπολείμματα ματαιοδοξίας, δυνάμει των ψοφοδεών βουλευτών της συμπολιτευόμενης πλειοψηφίας οι οποίοι κλείνουν τα μάτια στο ηλίου φαεινότερο, δηλαδή ότι κάθε ημέρα που παραμένει στο Μαξίμου αυτή αποτιμάται πλέον αποκλειστικά σε ερείπια –της Ελλάδας· όχι της Συρίας, προς Θεού!
Στα τελευταία του, λοιπόν, όσο κι αν αυτά διαρκέσουν, θα του κάνω ένα δώρο. Για πρώτη φορά στο sotosblog, θα τον αποκαλέσω Πρωθυπουργό. Για να συνειδητοποιήσουν όλοι οι δύσπιστοι και οι πονηροί, ακόμα και οι πιο ορκισμένοι οπαδοί του, ότι ο άνθρωπος που εκστομίζει όλα αυτά τα ψέμματα, όλους αυτούς τους πολιτικαντισμούς, όλους αυτούς τους λαϊκισμούς, όλα αυτά τα θλιβερά, είναι, παρακαλώ, πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πρωθυπουργός της Ελλάδας σε ώρα που η Ελλάδα έχει ανοικτά χίλια μέτωπα και άκρως αβέβαιο μέλλον. Για να καταλάβουν ως και οι μουτζαχεντίν του ότι τώρα πια καταλαβαίνουμε σιγά-σιγά όλοι πως ούτε αυτοί ενδιαφέρονται για το τι λέει ο Σαμαράς. Να μην νομίζουν κιόλας ότι τάχα νομίζουμε πως πραγματικά ενδιαφέρονται για το τι κάνει –εκτός, φυσικά, όταν πρόκειται για προσωπικές τους εξυπηρετήσεις οικονομικές, ψυχολογικές κ.α.
Και, το κυριότερο, για να μην θεωρούν ότι με τέτοιο πρωθυπουργό δικαιούνται να ομιλούν στο όνομα της πατρίδας και του Ελληνικού λαού· αλλά μόνο για τον κόσμο τους –τον πολύ ψεύτικο, φαντασμένο και απατεωνίστικο.
Άλλαξε, λοιπόν, κατηγορία η αδικαιολόγητα μεγάλη και παραφουσκωμένη ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους και το ίνδαλμά τους. Στο εξής, δεν είναι αδικαιολόγητη απλώς, κενή και κίβδηλη, αλλά αποκαλύπτεται ανοιχτά ως αρρωστημένη, κι έγινε πια ανεπανόρθωτα ασυγχώρητη. Κατά τούτο μοιράζονται με τον αρχηγό τους όλη την ευθύνη. Ο Ελληνικός λαός που τους κατάπιε θα τους εξεμέσει και αυτούς. Μαζί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου